‘Ze hebben de Heer uit het graf weggehaald en we weten niet waar ze Hem nu neergelegd hebben.’ (Johannes 20:2)
Petrus en Johannes, twee leerlingen, zijn nieuwsgierig geworden en wellicht wat in verwarring; ze rennen naar het lege graf, zoals Maria dat heeft aangekondigd. Ik vond deze afbeelding in een liturgie van de Pauluskerk in Gouda. Het is een schilderij van Eugène Burnand (1850-1921), Zwitserland.
Naar het evangelie van Johannes vraagt Maria wie het lichaam van de gekruisigde heeft weggehaald en waar diegene het heeft neergelegd, en later wil ze het meenemen. Het zijn werkwoorden die ik niet meteen met Pasen verbind: weghalen, neerleggen en meenemen. Het is wel waar de leerlingen en de mensen rondom Jezus bang voor waren: dat Jezus zou ‘verdwijnen’, weggemaakt zou worden. Dat zie ik ook in de gezichten van de beide leerlingen: verwarring, het kan niet waar zijn. En ze lopen snel, paniekerig? Vol van verwachting?
Maria en de leerlingen geven op hun manier woorden aan de indruk die zij hebben van ‘de anderen’, dat ‘zij’ het lichaam van de gekruisigde, die is gestorven en is opgewekt of opgestaan uit het graf, hebben gehaald en het ergens anders hebben neergelegd. Het is niet eenvoudig te verstaan wat er gebeurt met een open graf, een steen die is weggerold en een lichaam dat er niet meer is. Opstaan, opstanding, opwekking, leg het maar eens uit, zo verzuchtte iemand van de week, in een wereld met zoveel pijn en verdriet, zoveel dood en verderf. Kunnen we hierin toekomst zien, mogelijkheden van leven die ons worden geschonken, zoals Jezus dat op zijn levensweg voortdurend deed en tot op de dag van vandaag blijft doen?
Pasen is ruimte maken en opengaan voor wat er op ons toe kan komen. Pasen is voor mij een verhaal van een spoor van licht, dat, hoe kwetsbaar het ook is, niet kan worden gestopt door mensenhanden. Dat is de hoop die ons wil en kan dragen. Johannes wijst later ook op de wonden van de opgestane: het is het licht dat het donker doorbreekt.
Het valt niet mee dat vast te houden in een samenleving waarin armoede nog altijd een groot probleem is en vanwege de stijgende prijzen toe zal nemen; het valt niet mee de beweging naar het goede vast te houden in een wereld waarin mensen zo veel mensen doden met eigen handen, met wapens, met chemische middelen of erger.
Daarom is het zo belangrijk dit verhaal te blijven vertellen en doorgeven. Vieren is de kern van ons kerk-zijn en daarin klinkt dat onmogelijke verhaal van het lege graf en opgewekt worden; en daarin kan het ons ook open laten gaan voor wat er mogelijk is. De verwondering gevierd, opwekking en opstanding die leiden tot verwondering, geloof dat onze hoop voedt, zoiets.
Wanneer ik de beide leerlingen zie, dan hoop ik dat wij ons net zo laten verwonderen als zij uiteindelijk hebben gedaan. Volgens Johannes komen we zo voortdurend van ongeloof naar geloof, van wantrouwen en verwarring naar verwondering en vertrouwen, hoe kwetsbaar het ook is.
Ds. Jan Hommes, classispredikant
In de maanden mei en juni hebben we als Breed Moderamen van de classicale vergadering zes bijeenkomsten belegd met alle voorgangers in onze classis, met predikanten en kerkelijk werkers. We hebben dat genoemd ‘een broodje met het Breed Moderamen’, m.a.w. we maken er een lunchbijeenkomst van, want eten moeten we allemaal. We horen graag van de voorgangers hoe zij de toekomst van onze kerkelijke gemeenten en zo van onze kerk zien. Dan gaat het in die bijeenkomsten vooral over de (soms te) kleine kerkenraden, samenwerking en teamvorming, maar wellicht zijn er andere onderwerpen nog veel belangrijker, we horen het graag. We hopen van harte dat alle voorgangers van zich laten horen, de data met de locaties zijn bekend en schuiven naar een moment dat je wel kan is geen probleem. En ik hoop dat het in de kerkenraden onderwerp van gesprek zal kunnen zijn. Zie de agenda.
Ook hebben we in mei en juni als Breed Moderamen een aantal bijeenkomsten met kerkenraden (en hun voorgangers) gepland met het oog op de vraag hoe we samen kerk kunnen zijn. Het is belangrijk dat we samen zoeken naar mogelijkheden om elkaar van dienst te zijn. De ringen die we kennen zouden daar ook mee bezig kunnen en misschien wel moeten zijn. Dat loopt echter moeizaam en zij zijn eigenlijk ook vooral bedoeld voor gemeenteleden en minder voor ambtsdragers, die dat overigens meestal wel bezoeken.
Als Breed Moderamen zijn we druk met het zoeken naar mogelijkheden voor het aanstellen van wat we een regionaal predikant noemen. Ik krijg nog wel eens de vraag wat we als Breed Moderamen daar nou precies mee beogen, is dat niet van bovenaf doen wat eigenlijk vanuit de gemeenten moet gebeuren en gaat dat wel werken? Tegelijkertijd melden kerkenraden zich regelmatig met de mededeling dat zij zich realiseren niet op de huidige manier verder te kunnen en best samen willen optrekken, maar niets willen inleveren en ook niet samen willen gaan, niet fuseren dus.
Er zijn naar onze inschatting volop mogelijkheden te laten samenwerken met als uitgangspunt dat de plaatselijke gemeente ook daadwerkelijk plaatselijk blijft, haar eigen vieringen kan blijven houden op haar eigen manier en zelf kan bepalen wat er gebeurt met haar middelen, zoals begraafplaats, kerkgebouw en dergelijke. Dat moeten we dan wel verkennen met elkaar en dat is niet vrijblijvend, maar moet ook ergens toe leiden. Met deze regionale predikant hopen we de gemeenten vertrouwen te geven in hun eigen mogelijkheden en op die manier in gesprek te gaan met andere gemeenten. Samenwerken is in onze ogen een belangrijke, zo niet de enige, mogelijkheid voor een grote groep gemeenten om op langere termijn door te kunnen.
We hebben ondertussen financiële middelen via subsidies gevonden voor een gedeelte van de financiering, we hebben als classis met elkaar afgesproken dat gemeenten ook een bijdrage leveren en zo kunnen we tot de aanstelling van deze predikant komen. We hopen dat zij/hij vrij snel na de zomer kan beginnen. Overigens zijn ook in ons gebied gemeenteadviseurs als ZZP-er actief om gemeenten bij te staan in het zoeken naar mogelijkheden.
Op de classicale vergadering van mei zal een verslag worden besproken van het kerkelijk leven in onze classis in de afgelopen vier jaar: wat zijn de ontwikkelingen, waar zit de energie, wat kunnen we van elkaar meenemen en wat zijn de zorgen. We hopen dat iedereen dit verslag tot zich neemt en er wellicht ook op wil en kan reageren. Na 19 april, wanneer het Breed Moderamen dat heeft besproken, zal het ongetwijfeld snel beschikbaar komen voor iedereen en kan het gelezen worden door een ieder die dat belangrijk vindt.
Ik wens iedereen een gezegend Pasen.
Jan Hommes, classispredikant
06 51999711
j.hommes@protestantsekerk.nl