“Kliederkerk“zonder “exegese” niet te pruimen.
Vanaf de introductie van het begrip “kliederkerk” heb ik een aversie tegen het begrip. Niet tegen wat er gebeurt, maar tegen het woord in samenhang met specifieke activiteiten, die voor kinderen aantrekkelijk zouden moeten zijn.
Mijn hele professionele leven ben ik betrokken geweest bij het wel en wee van kinderen. Wat me telkens weer getroffen heeft is de toewijding waarmee kinderen met vrijwel alles bezig zijn. Daar kunnen volwassenen veel van leren. Dan begrijp je ook wat het voor een kind kan betekenen als iets niet lukt. Het leed is OP DAT MOMENT oninvloebaar groot. Dat staat helemaal los van het feit dat het lijden ook weer snel kan worden losgelaten en vergeten.
Nog zoiets dat wij volwassenen van kinderen kunnen leren: alle emoties worden intens beleefd, daarmee misschien ook wel doorleeft en daarna opgeborgen. Er is van geleerd, door naar de volgende ervaring. Daardoor leert een kind zijn opgeslagen ervaringen te gebruiken in de rest van haar of zijn leven.
Dan nu mijn ergernis. Het begrip kliederkerk voelt voor mij als het niet serieus nemen van wat kinderen doen en ervaren. Kinderen “kliederen” niet. Dat doen alleen volwassenen. Kinderen nemen elke taak serieus. Het maakt niet uit of het eigen initiatief is of een opdracht. Dat is ook de reden dat we als ouders en grootouders de resultaten van hun arbeid dankbaar in ontvangst mogen nemen. Vaal zelfs koesteren als het kostbare geschenk wat het in feite ook is. Ook als het naar ons volwassen oordeel abstract gepruts is. Door het aangebodene dankbaar in ontvangst te nemen verplaatsen we ons in de wereld van een kind dat ons een geschenk aanbiedt. Daarmee tonen we respect niet allen voor de prestatie maar juist voor het betreffende kind.
Binnen dat kader past het begrip kliederen niet voor activiteiten waarbij kinderen zijn betrokken. Ik beleef dat als respectloos misschien zelfs wel arrogant dat wij ons volwassen oordeel boven dat van het kind stellen. Daarmee stellen we ons op een voetstuk dat ons (ten onrechte) boven het kind plaatst.
Binnen onze gemeente is er een pioniersgroep actief die ook een “kliederkerk” initiatief is gestart. Het lijkt een succesvolle activiteit waaraan zowel kinderen als volwassenen enthousiast deelnemen. Het begrip “kliederkerk” vonden de deelnemers bij nader inzien een minder prettige term. ( en dat terwijl ik mijn opvatting daarover niet met hen heb gedeeld). De activiteit werd omgedoopt tot
“SAMEN ONTDEKKEN“
U begrijpt dat ik daar dan heel blij van word. Daarom geef ik het ook aan u door in de hoop dat uit respect voor de serieuze en oprechte wijze waarop kinderen met van alles bezig kunnen zijn, op meer plaatsen binnen onze classis het begrip kliederkerk wordt losgelaten en tot het verleden gaat behoren. e titel Samen Ontdekken is vrij van rechten te gebruiken.
En o ja, onder de term kliederkerk is op de website van de PKN veel goed bruikbaar materiaal te vinden wanneer u samen gaat ontdekken. Een ander term op de website plaatsen is vaak een lange moeizame weg. Trouwens binnen de kerk bestaat ruime ervaring in de uitleg van termen die bij nader inzien een ander lading dekken dan we bij eerste lezing dachten. Daarom dus toch maar deze exegese.
Henk van Dijk