“Troost, troost mijn volk” (Jesaja 40)
Zowel in de tijd van verwachting, advent, als in die van de Epifanie, verschijning, lezen we regelmatig deze oproep van de profeet Jesaja. Troost kunnen we aan elkaar meegeven om rechtop door het leven te gaan, vol van de kracht van Gods liefde, vol goede moed en trouw. Het is prachtig om er zo voor elkaar te kunnen zijn. Ik denk dat een kerkelijke gemeente een plek is om te oefenen in elkaar sterker, meer mens te maken. Ik denk dat een kerkelijke gemeente dat ook kan uitstralen naar de samenleving, dat er zo een plek is waar iedereen terecht kan zonder aanzien des persoons en troost kan ontvangen. En het gaat om meer dan omzien naar elkaar, het heeft veel te maken met elkaar zien: hoe zien wij de ander, is het mogelijk elkaar als kind van God te zien en op die manier te ontmoeten? Ieder mens wil en kan gezien worden.
We hebben die manier van kijken wel nodig deze dagen. Het is belangrijk om juist wanneer het zo anders gaat dan we normaal gesproken gewend zijn elkaar vast te houden en kracht te geven, ruimte te bieden om er te zijn. Coronamaatregelen waren en zijn beperkend en soms beknellend en schadelijk voor onze gezondheid, mentaal en fysiek. Dat kun je alleen maar beperken door samen op te trekken.
Misschien stond u of stonden leden van uw gemeente ook in de rij voor de subsidie van € 10.000,-, wie weet hoe lang; of zat u thuis achter de computer ingelogd en al te wachten op wat komen ging; was u één van de gelukkigen? Iedereen spreekt er schande van, betrokkenen voelen zich beschaamd, maar zeggen ook dat ze het aan hebben zien komen. Dat moet je toch echt niet willen, op deze manier omgaan met je burgers. Voor veel mensen komt dit nog boven op de mededeling van al eerder dat de gaswinning omhoog zal moeten, er moet meer gas uit de grond, terwijl er toch echt was beloofd dat het zou minderen. Dat huizen verwarmd moeten worden, dat hadden onze politici toch wel iets eerder kunnen bedenken, of had iedereen gehoopt dat het met een sisser af zou lopen? Dat is niet het geval. Het is duidelijk dat onze overheid die verbinding moet aanbrengen, troost is niet een kusje op een pijnlijke knie, maar een manier van kijken naar mensen! Het lijkt erop dat Groningen dit er niet bij laat zitten en ik hoop dat kerkelijke gemeenten daar volop aan meedoen.
De gemeenteraadsverkiezingen komen eraan, we mogen weer stemmen. Dat betekent dat partijen plannen presenteren en dat wij proberen te doorgronden of die plannen werkelijkheid moeten en kunnen worden. Het stelt ook de vraag hoe wij ons als kerkelijke gemeente verbinden met de plannen van de burgerlijke gemeente: stellen wij vragen over hoe om te gaan met mensen die moeten leven van wel erg weinig inkomen; komen wij in actie wanneer mensen in de knel komen en roepen wij onze gemeente op hetzelfde te doen? 26 januari willen we binnen onze classis een webinar houden over armoede, die ongetwijfeld zal worden versterkt door de hoge energieprijzen, zogeheten energie-armoede – wat een vreselijk woord eigenlijk. Wat kunnen we als kerkelijke gemeenten doen en wat doen we al?
Als Breed Moderamen van de classis denken we na over wat te doen wanneer gemeenten (te) klein worden. We voelen ons verantwoordelijk voor ontwikkelingen en willen graag dienstbaar zijn, maar weten niet goed hoe. Wij denken dat samenwerken een belangrijk instrument kan zijn om gemeenten langer ter plaatse vitaal te houden: als je een aantal bestuurlijke taken combineert blijft er meer tijd en energie over om de kern van de gemeente uit te voeren. Die kern wordt bepaald door geloof, vertrouwen, omzien, de vieringen en samen kun je een heel eind komen om dat te realiseren. Ik ben ervan overtuigd dat we elkaar nodig hebben en dat samen optrekken het een stuk gemakkelijker kan maken.
Ik merk ook dat de samenwerking tussen kerkenraden en colleges van kerkrentmeesters niet altijd goed gaat: slechte communicatie, het gevoel dat anderen zich ergens mee bemoeien waar ze niet over gaan of een verschillende visie op kerk-zijn en hoe je de toekomst tegemoet kunt gaan. Ik constateer het, het lijkt me van belang dat we met z’n allen dat oppakken. Ook hier komt het eropaan hoe we elkaar zien.
In Noord-Groningen is een vijftal gemeenten, Spijk-Losdorp, ‘t Zandt-Godlinze, Bierum-Holwierde-Krewerd, Maarland en de Vredekerk Loppersum bezig met het ontwikkelen van een pioniersplek. Ik hoop van harte dat de energie die erin zit en ingestoken wordt tot een mooi resultaat leidt en dat het mensen enthousiast maakt. Het is de bedoeling gezamenlijk een nieuwe kerkplek te starten buiten de bestaande kaders van de huidige gemeenten. De werkgroep heeft een visie ontwikkeld en zoekt naar mensen die het zogeheten pioniersteam willen vormen. Vanuit de werkgroep is er veel enthousiasme en twee mensen vormen de basis, maar iets ruimer zou mooi zijn. De doelgroep bevindt zich met name bij de jongeren en dat mag je best ruim zien. Als classispredikant wil ik deze ontwikkeling van harte bij jullie aanbevelen, een mooi initiatief dat hopelijk navolging krijgt.
Voor Oost-Groningen is een groepje voorgangers en mensen vanuit het Breed Moderamen en de Dienstenorganisatie bezig met de organisatie van een ontmoetingsmoment, misschien in de vorm van een kerkendag of op een andere manier. We hopen dat ook daar mensen mee willen denken en doen. Je kunt je bij mij melden.
Een paar data:
26 januari Webinar energie-armoede
8 en 22 februari classicale vergaderingen
10 februari in de ochtend: predikanten met bijzondere opdracht
2 maart in de ochtend: kerkelijk werkers in het Loughoes, Eelde
Een hartelijke groet en bemoediging,
ds. Jan Hommes, classispredikant classis Groningen-Drenthe
j.hommes@protestantsekerk.nl
06 51 99 97 11