De classis lijkt soms heel ver weg. We weten dat hij er is, maar wie zijn nou die mensen in de classisvergadering? Maak kennis met de afgevaardigden. Dit keer: diaken met een bijzondere opdracht Heleen Vrijhof.
Van jongs af aan ben ik actief binnen de kerk. Toen ik na acht jaar mijn ambt als wijkouderling neerlegde in 2018 meldde ik daarom bij mijn kerkenraad dat ik beschikbaar was voor een nieuwe functie. Daar kwam snel een reactie op: graag wilde de kerkenraad ingaan op het verzoek van de classis een vertegenwoordiger voor te dragen. Het oog van de kerkenraad was gevallen op mij. Of ik daarmee kon instemmen. Hoewel mij nog tamelijk onduidelijk was wat de nieuw gevormde classis inhield heb ik ‘ja’ gezegd en ben ik bevestigd als diaken met een bijzondere opdracht.
In de eerste plaats ben ik geïnteresseerd in bestuurlijke functies en ook wel te porren voor iets nieuws. Verder ervaar ik steeds opnieuw dat we binnen de kerk wel wat meer diversiteit kunnen gebruiken. Vaak zie ik dat stilzwijgend aan onze mannelijke gemeenteleden de vervulling van bestuurlijke functies overgelaten wordt. Jammer, ik houd van veelkleurigheid, ik denk dat je zo tot betere relaties en resultaten komt.
Mijn beeld van de classis was niet erg duidelijk. Maar dat bleek niet zo gek: de classis was nog in statu nascendi, dus in het stadium van geboorte, en moest zich nog helemaal ontwikkelen. Gaandeweg ben ik gaan ontdekken dat de classis de kansen vergroot op ontmoeting, elkaar leren kennen, ervaringen en opvattingen delen, verbinding, van elkaar leren en misschien ook samenwerken. Ik denk dat we met onze, in het algemeen krimpende en vergrijzende gemeenten zo elkaar kunnen inspireren en ondersteunen. En dat we minder moeten gaan somberen over onze toekomst. Daarom omarm ik van harte de visienota van de Protestantse Kerk Nederland, ‘Van U is de toekomst’, waarin genade centraal staat.
De classis komt zo’n vier keer per jaar bijeen op een avond. Verder heb ik me ingezet om te verkennen hoe de kring Assen, waartoe mijn gemeente behoort, zich kan ontwikkelen. Om de classis wat dichter bij onze gemeente te brengen schreef ik na elke classisvergadering of bij het verschijnen van een nieuwsbrief vaak een stukje voor ons kerkblad. Dat probeer ik voort te zetten nu ik toegetreden ben tot de synode en vanuit die functie de classisvergaderingen bijwoon.
Het leuke is dat we als classis fysiek vergaderen bij een van de gemeenten in ons gebied. We beginnen met de viering van een vesper. Ook is er een korte kennismaking met die gastgemeente of een andere gemeente. Op de classisvergadering komen veel onderwerpen aan de orde. Inhoudelijke, zoals de visienota Van U is de toekomst, maar ook praktische. Bijvoorbeeld vragen waarmee gemeenten worstelen die te klein worden en oplossingen die sommige gemeenten daarvoor vinden. Naast de goed gevulde agenda zijn er ook veel leden, zeker zo’n dertig. Daarmee zijn het relatief lange bijeenkomsten. Toch streven we naar interactie. In coronatijd kwamen we natuurlijk dezelfde problemen tegen als ieder ander. Ontmoeting komt digitaal moeilijk uit de verf.
Heleen Vrijhof