Meike Meijer (26) woont sinds een paar weken in Klooster Westerhûs in Hilaard. Het klooster is verbonden met de kerk in Jorwert, onder de naam Nijklleaster. Meike is zo’n drie jaar vaste kok geweest bij het GSp. Na haar studie bewegingswetenschappen aan de RUG is ze nu begonnen aan een deeltijdstudie Podotherapie. Ze heeft les in Enschede en loopt stage in Oosterwolde en Hardenberg en Hollandscheveld,
ds. Jasja Nottelman, studentenpredikant bij het GSp
Foto: Jasja Nottelman
Het is woensdagmorgen en ik loop de kerk van Jorwert binnen en schuif aan bij het gezelschap dat met een ochtendgebed begint. Fries en Nederlands wordt door elkaar gesproken en we zingen liederen in verschillende talen. Een mooie middeleeuwse kerk is het, je verstilt als vanzelf, ondersteund door de muziek op de piano.
Na het ochtendgebed rijden we door het Friese platteland naar Klooster Westerhûs. Het is een herfstige ochtend met veel vocht in de lucht, de grijze wolken hangen als een deken over de velden. ‘Ik hou ervan’, zegt Meike, ‘van het weidse landschap, de natuur om je heen, in de zomer was het prachtig met heel veel bloemen rond het klooster.’
Hoe kom je bij een klooster terecht?
Meike en ik zijn het klooster op het spoor gekomen toen we als GSp werden benaderd of er misschien ook jongeren geïnteresseerd zouden zijn in een verblijf in het klooster. We trokken de stoute schoenen aan en maakten een afspraak om langs te komen. We vielen meteen voor het mooie ontwerp van de verbouwde boerderij, het mooi ingerichte voorhuis en de gastenkamers. Meike deed mee aan een jongerenweekend, was er nog een keer als individuele gast en toen was ze eigenlijk verkocht. In het jaar na haar afstuderen, waarin ze op zoek ging naar een baan en dat niet zo maar ging lukken, meldde ze zich bij het klooster om vrijwilligerswerk te doen. Aangezien ze al een paar jaar ervaring had met het koken voor grotere groepen bij het GSp veroverde ze al snel een plaatsje in de keuken.
Wat spreekt je aan in dit klooster?
‘De locatie vond ik meteen erg mooi. En ik voel me thuis bij de aandacht waarmee alles gebeurt. De manier waarop het klooster is vormgegeven, met de nadruk op duurzaamheid. De warmte die ik ervaar van de mensen die er wonen en er te gast zijn. Ik hou van de diepgang en van de rust.’
‘Het is fijn om in een ritme te leven. We beginnen elke dag met lichamelijk ontwaken, een soort van rekken en strekken om de dag ook met je lijf goed te beginnen. Daarna is er meditatie. Dan ontbijten we in stilte en hebben we een ochtendviering in de kapel in de kelder van het voorhuis. Op het midden van de dag is er ook een viering en we sluiten de dag af met een avondgebed. Alle maaltijden hebben we met elkaar: de mensen die er wonen en de gasten.
Kleasterlingen binnen en buiten de poort
‘Er zijn nu zes mensen die wonen in een drietal woningen op het terrein. En ik woon tijdelijk in een caravan. De mensen die er wonen heten kleasterlingen. Er zijn bij het klooster ook mensen betrokken die op afstand wonen, dat zijn dan kleasterlingen buiten de poort. Zelf ben ik niet een officiële kleasterling, ik ben een meewoner of interne vrijwilliger. Ik ben er heel blij mee dat het zo kan. Ik heb nog geen vast plan, maar ik hoop hier zo’n anderhalf tot twee jaar te wonen (denk ik voor nu). Ik voel me heel welkom; toen ik hiernaar toe verhuisde kreeg ik een vlaggetjeslijn met opschriften als: “Gegroet jij, jij, die om liefde komt en licht. Gegroet!” en: “Wolkom yn Fryslan”, maar ook: “Kom der moar bie”. We wonen hier met drie Friezen, drie Groningers en eentje komt elders vandaan. Regelmatig zitten we elkaar te plagen, dat krijg je in zo’n diepfriese omgeving.’
Wat leer je van het leven op deze plek?
‘Het is een constante oefening in gastvrijheid, in een open blik houden, zonder oordeel. Het uitgangspunt is dat iedereen oké is. En dat zingen en lezen we ons elke dag in. Het lied: Neem mij aan zoals ik ben blijft mijn favoriet. Zeker als het dan meerstemmig in de kapel of in de kerk klinkt. Het samen leven op deze plek vind ik heel inspirerend. Samen koken en eten, in de tuin werken, met de schapen en de kat (Beppe) omkroelen. Het is fijn om zo samen te leven.’
‘Al met al klopt het met hoe ik langzamerhand mijn weg aan het vinden ben. In Hoogezand was ik al wel betrokken bij de protestantse kerk. Ik werd actief bij het GSp, heb belijdenis gedaan in de Martinikerk, bij de Martinivieringen, ik ben mee geweest naar Taizé, heb verschillende kloosters bezocht en ben nu hier op mijn plek. We zien wel hoe het verder loopt, voor nu vind ik het heel fijn om deel uit te maken van deze groep mensen.’
Kapel fan de Alde Friezen
Op het terrein staat een bijzondere kapel. Het is een open silo van beton. Aan de binnenkant zijn kloostermoppen afkomstig uit heel Friesland gemetseld. Op de stenen zijn naamkaartjes geplaatst met de naam van het klooster of andere plek waar de steen vandaan komt. Van Kleaster Ingwert tot Rotstergaast, van Kleaster Vinea Domini (Penjum) tot Westhim. Het middaggebed vindt hier plaats. De glazen schaal in het midden van de kapel is gevuld met water. Elke middag worden er door de deelnemers bloemetjes in gedaan bij wijze van gebedsintenties.
Ook benieuwd naar Nijkleaster en Klooster Westerhûs? Kijk eens op www.nijkleaster.frl
Dit artikel verscheen eerder in Kerk in Stad 19 – 2025, www.kerkinstad.nl